008: Archief van Bond Moyson-federatie Gent-Eeklo
Het betreft hier een zeer rijk en uitgebreid archief. Voor de periode voor de Tweede Wereldoorlog is er de volledige reeks verslagboeken van de bestuursvergaderingen van 1886 tot 1941 en interessant boekhoudkundig materiaal van 1920 tot 1937. Verder bevat het archief veel stukken over de Volksklinie...
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | Het archief is enkel raadpleegbaar mits toestemming van de archiefvormer of diens gemandateerde en na voorlegging van een gefundeerde aanvraag. |
|---|---|
| Reference code: | 008 |
| Level of description: | archief |
| By: | |
| Date: | 1886-1979 |
| Online access: | https://hdl.handle.net/10796/B7ED2F1F-68A2-4E91-A863-021A98957142?locatt=view:level2 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Het betreft hier een zeer rijk en uitgebreid archief. Voor de periode voor de Tweede Wereldoorlog is er de volledige reeks verslagboeken van de bestuursvergaderingen van 1886 tot 1941 en interessant boekhoudkundig materiaal van 1920 tot 1937. Verder bevat het archief veel stukken over de Volkskliniek, de socialistische provinciale herverzekeringskas en de pensioenkas De Vooruitziende Vrienden. Het archief na 1945 is beperkter en bevat vooral informatie over de ledenbeweging, dienstnota's, propagandamateriaal en persoonlijke documenten. Tenslotte is er zeer veel materiaal over het NVSM. |
|---|---|
| Date: | 1886-1979 |
| Physical description: | [6,82 strekkende meter] |
| Notes: | [Het archief Bond Moyson werd in depot afgestaan aan AMSAB.] *********** Biografie: De Gentse socialistische mutualiteit Bond Moyson werd opgericht in 1889. Het was eigenlijk een samensmelting van een aantal neutrale maatschappijen met het socialistisch ziekenfonds Moyson's Vereeniging dat reeds in 1875 was opgericht. Bij de aanvang kende Bond Moyson een wankel bestaan omdat de financiële reserves voortdurend werden aangetast door terugkerende epidemieën. Door het invoeren van een levensverzekering kon echter een actieve mutualistische politiek gevoerd worden. Jarenlang probeerde Bond Moyson het financieel alleen te beredderen. Het duurde tot 1910 vooraleer ze zich wettelijk liet erkennen en overheidssubsidies kreeg. De erkenning wierp echter niet onmiddellijk vruchten af. Tot de Eerste Wereldoorlog werd de werking van Bond Moyson immers grondig ontredderd door interne wrijvingen en conflicten met de geneesheren. Een stap vooruit was wel het tot stand komen van een nationaal samenwerkingsverband in 1913, namelijk het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten. Dit werkte immers de uniformisering in de hand en maakte een efficiëntere werking mogelijk. In de tussenoorlogse periode volgde Bond Moyson de algemene trend van expansie die de socialistische mutualiteiten kenden : het ledental verdubbelde en het aantal voordelen steeg aanzienlijk. In die periode kende Bond Moyson ook een serieuze geografische uitbreiding, waardoor haar naam veranderde in Bond Moyson arrondissement Gent-Eeklo. De terugslag kwam met de crisis van de jaren dertig: Bond Moyson kende ernstige financiële moeilijkheden die echter naar 1935 overwonnen bleken. De Tweede Wereldoorlog betekende een nieuw dieptepunt. De invoering van de verplichte ziekte- en invaliditeitsverzekering na de Tweede Wereldoorlog vereiste een totaal nieuwe structuur en een nieuwe personeelsbezetting. Onder impuls van secretaris M. De Loose slaagde Bond Moyson erin zich aan de nieuwe situatie aan te passen. De modernisering die door hem werd doorgevoerd, vond een concrete uitdrukking in de oprichting van het Mutualistisch Huis op de Vrijdagmarkt. Naar het einde van de jaren vijftig had Bond Moyson haar vroeger elan terug. Het ledental steeg van 61.767 in 1961 tot 90.919 in 1977. Een gunstige evolutie die uiteraard ook beïnvloed werd door de voortdurende uitbreiding van de verplichte ziekteverzekering, zeker na de wet-Leburton van 1963. *********** Archiefgeschiedenis: Dit archief werd ooit geordend en geïnventariseerd door de econoom Jan De Smet. Sedert zijn opruststelling werd het archief totaal verwaarloosd. Bovendien bleek de opgemaakte inventaris bijzonder raadselachtig. Jan De Smet had een systeem gebruikt dat vroeger werd aangewend om bibliotheken te ordenen, dus per onderwerp, zonder enig chronologisch verband. Daarbij kwam dat door verwaarlozing zeer veel documenten verloren waren, zodat talrijke leemtes waren ontstaan. Het archief was dus allerminst toegankelijk en de inventaris was onbruikbaar geworden. Een reorganisatie drong zich op. Enerzijds was een nieuwe classificatie nodig en anderzijds moest een aangepaste inventarisatie worden ontworpen. |