299/00201: Verslag betreffende het "profiel van een vrije en milieubewuste samenleving"
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar |
|---|---|
| Reference code: | 299/00201 |
| Level of description: | stuk |
| By: | |
| Date: | 1983-1983 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1983 |
|---|---|
| Physical description: | [1 stuk] |
| Notes: | Biografie: Nog tijdens zijn opleiding tot licentiaat wetenschappen – dierkunde is Guido van Steenbergen in 1965 medeoprichter en eerste secretaris van het Centrum voor Natuurbeschermingsedukatie (CVN). De vzw zal onder de Vlaamse natuurbehoudbewegingen steeds een eigen plaats innemen als gespecialiseerde dienst voor milieu-educatie: naast het inrichten van een cursus “natuurgids” in alle Vlaamse provincies wordt een breed gamma van avondcursussen en vakantiewerking rond natuur en milieu aangeboden. Daarnaast houdt het CVN zich bezig met het raadgeven en ondersteunen van andere verenigingen, organisaties en overheidsdiensten op het vlak van milieu-educatie. Sinds 1984 is van Steenbergen voorzitter van het CVN, dat tegenwoordig de naam van Centrum voor Natuur- en milieueducatie draagt.
Van Steenbergen speelt in de jaren voor en na 1970 een belangrijke rol bij een aantal acties van de ontluikende milieubeweging. Zo staat hij mee aan de wieg van het Groen Manifest dat in oktober 1970 door 21 jeugdorganisaties wordt opgesteld. Voornaamste eisen zijn de oprichting van een Ministerie van Milieubeheer en de goedkeuring van een kaderwet voor het milieubehoud. Het daarna opgerichte Komitee voor het Groen Manifest, waarvan van Steenbergen als secretaris optreedt, zal een voortrekkersrol spelen bij het protest tegen de vestiging van een koolstoffabriek door Progil te Kallo. Eerder is hij vanuit het CVN al betrokken bij de oprichting van het Aktiekomitee ter vrijwaring van het Peerdsbos, dat zich in de jaren 1968-1969 verzet tegen de aanleg van de E10 door één van de laatst overblijvende natuurgebieden in de nabije omgeving van Antwerpen. In 1972 is van Steenbergen als secretaris van het CVN ook betrokken bij de organisatie van een jongerenmilieucongres te Gent.
In 1971 is het CVN samen met 37 andere organisaties aanwezig op de officiële oprichting van de Bond Beter Leefmilieu/ Inter-environnement te Brussel. Van Steenbergen is intussen hoofd van de Opvoedkundige Dienst van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen (de “zoo”) geworden (1969). Hij zal de daaropvolgende jaren wat meer naar de achtergrond verdwijnen, al blijft hij zich onverdroten inzetten voor de milieubeweging. In 1974 wordt hij hoofd van het domein Planckendael (een afdeling van de zoo te Mechelen) om vier jaar later de functie van conservator van de musea en verantwoordelijke externe relaties – wetenschapszaken van de zoo op te nemen.
Guido van Steenbergen is reeds lid van de Raad van Beheer van de unitaire BBL, zij het dan wel onder de vorm van een confederatie van Bond Beter Leefmilieu vzw/ Inter-environnement asbl. Hieraan komt begin 1981 een eind na een financiële put en het daarop volgend ontslag van bijna het volledige personeelsbestand. Na het plotse overlijden van Herman Delaunois wordt van Steenbergen in 1983 de tweede voorzitter van BBL Vlaanderen. De jaren tachtig zijn voor de milieubeweging een turbulente periode, waarin men op zoek gaat naar een nieuwe koers. Van Steenbergen wordt hierbij vaak in het kamp van de meer “behoudsgezinde” natuurbehoudsvleugel geplaatst, tegenover Guido Steenkiste en Paul Staes . Helemaal terecht is dat niet, vooral als men naar de rol kijkt die van Steenbergen speelde bij de acties rond Progil en het Peerdsbos. In de jaren volgend op zijn voorzitterschap neemt van Steenbergen verschillende bestuursfuncties op in diverse vanuit de overheid opgerichte adviesorganen: sinds 1985 is hij ondervoorzitter van de Vlaamse Hoge Raad voor Natuurbehoud en sinds 1986 ondervoorzitter van de Vlaamse Raad voor het Leefmilieu. Daarnaast was hij tussen 1984 en 1988 co-voorzitter van het Nationaal Verbond voor Natuurbescherming. Een jaar later keert hij terug naar de leiding van de BBL, waar hij na de verkiezing van Luc Hens als nieuwe voorzitter in 1989 het ondervoorzitterschap bekleedt. Het is een functie die hij nog steeds vervult, al is hij als gevolg van zijn leeftijd wat meer naar de achtergrond getreden. Vanaf 1986 neemt hij ook de coördinatie van het milieuzakboekje waar.
Tenslotte moet nog opgemerkt dat van Steenbergens vrouw, Anita Brems, eveneens lange tijd lid was van de Raad van Beheer van BBL. *********** Archiefgeschiedenis: Dit archief maakt integraal deel uit van het samenwerkingsakkoord dat tussen BBL Vlaanderen en Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis werd gesloten, al is het geen “zuiver” BBL-archief te noemen. Het bevat namelijk stukken die door Guido van Steenbergen werden verzameld; er zijn dan ook diverse archiefvormers. In de eerste plaats van Guido van Steenbergen als BBL-voorzitter, maar ook van BBL als organisatie; zo is in het archief een bijna volledige reeks notulen (met bijlagen) van Algemene Vergadering, Raad van Beheer en Uitvoerend Comité terug te vinden. Tot het archief behoren ook een aantal stukken die door van Steenbergen vanuit zijn bestuursfuncties bij het CVN en andere organisaties zijn ontstaan. Ik denk hierbij aan enkele zeer interessante dossiers betreffende de actiecomités voor het Groen Manifest, tegen de doortrekking van de E10 door het Peerdsbos en tegen de vestiging van een zwavelkoolstoffabriek te Kallo. Het archief bestaat uit 266 inventarisnummers, opgeborgen in 16 dozen (1,76 lopende meter archief) en bestrijkt de periode 1968-1999. Het kan geraadpleegd worden mits toestemming van de dienstdoende archivaris van Amsab-ISG. |