025/00004: Verslagen, nota’s en briefwisseling betreffende de werking, de financiën en de studiecommissie reorganisatie
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | toegankelijk mits toestemming van de verantwoordelijke archivaris |
|---|---|
| Reference code: | 025/00004 |
| Level of description: | stuk |
| By: | |
| Date: | 1934-1935 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1934-1935 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: De beslissing om één centrale uitgeversmaatschappij voor de socialistische beweging op te richten, werd genomen op een Bureauvergadering van de Belgische Werkliedenpartij in november 1922. De Samenwerkende Maatschappij L’Églantine/De Wilde Roos ontstond nog datzelfde jaar door de samensmelting van kleinere uitgeverijen, zoals Lucifer of de Librairie du journal Le Peuple, die voorheen specifiek verbonden waren aan één socialistische organisatie. Het was vooral vanuit de Centrale voor Arbeidersopvoeding (CAO) dat sterk werd aangedrongen op centralisatie. Ze zag er een mogelijkheid in om er haar Dienst voor Gemeenschappelijke Aankopen in onder te brengen. Die dienst, opgericht in 1912 met als taak de coördinatie van de werking van de socialistische bibliotheken, kende een zodanige groei dat de kernactiviteiten van de CAO erdoor in het gedrang kwamen. Vanaf 1923 verzorgde De Wilde Roos de publicatie van boeken, brochures en ander drukwerk voor de socialistische organisaties. Prioritaire doelstelling daarbij was het terug opstarten van de succesvolle brochurereeks Germinal. Arthur Wauters van de krant Le Peuple werd de eerste directeur. Aanvankelijk liepen de zaken goed; in de aanvangsperiode werden 15 filialen geopend. In de loop van 1923 bedroeg de totale oplage van boeken en brochures gepubliceerd door de nieuwe uitgeverij, 230.000 – met daarnaast nog congresverslagen, almanakken, postkaarten, gravures en speciale edities. De volledige lijst van publicaties kan als bibliografie dienen voor de socialistische beweging in het interbellum. Door een verzorgde uitgave van de werken probeerde men ook een publiek te bereiken buiten de eigen socialistische kring. Dat dit nooit echt gelukt is, verklaart voor een stuk de problemen waarmee de uitgeverij kreeg af te rekenen. In 1927 werd Piet Landsvreugt de nieuwe directeur. Ook hij bleek niet in staat om de steeds grotere moeilijkheden bij de Wilde Roos aan te pakken. Halverwege de jaren 1930 werd nog een poging ondernomen tot reorganisatie, maar uiteindelijk staakte de uitgeverij van de BWP haar activiteiten in 1936. Nog vóór de Tweede Wereldoorlog kwam er een nieuwe poging tot oprichting van een socialistische uitgeverij: La Nouvelle Églantine, met ongeveer dezelfde opdracht als De Wilde Roos. De oorlogsgebeurtenissen stuurden deze plannen in de war. |