250/00011: Briefwisseling (kopijboek)

Saved in:
Bibliographic Details
Raadpleegbaarheid:Online raadpleegbaar
Reference code:250/00011
Level of description:bestanddeel
By: Verenigd Syndicaat van Boek en Papier afdeling Brussel
Date:1889-1905
Online access: https://hdl.handle.net/10796/F67EC983-B86E-439D-891E-970D0DDB093E?locatt=view:level2
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Date:1889-1905
Physical description:[1 deel]
Notes:Biografie: De Association libre des Compositeurs-Typographes de Bruxelles is de oudste vakbond in België. Eerdere pogingen om de typografen (letterzetters) te verenigen waren mislukt, maar de poging in 1842 bleek levensvatbaar te zijn. Meer dan een eeuw lang bleef de vakbond zelfstandig verderwerken . In de loop van die eeuw hadden fusies plaats met andere vakbonden. Een belangrijke fusie was die met de drukkers (compositeurs-imprimeurs) in 1869. Deze drukkers hadden zich onder impuls van de compositeurs-typographes reeds verenigd in 1847. De fusie leidde tot een naamsverandering: Association libre des compositeurs et Imprimeurs typographes de Bruxelles. In de druknijverheid ontstonden naast deze gefusioneerde vakbond nog andere bonden: de lithografen (steendrukkers) in 1877 en de Boekbinders in 1885 richtten hun eigen bonden op; ook de vakbonden van lettergieters, clicheerders en galvanoplasten ontstonden naast de vakbond van typografen en stemden alleen toe in het vormen van een locale Federatie van het Boek in Brussel (1896). Na de Tweede Wereldoorlog fusioneerden deze vakbonden; de nieuwe benaming was Verenigd Syndicaat van Boek en Papier in Brussel. Die fusie leidde niet tot het verdwijnen van aparte werkingen naar typografen en lithografen. Jean De Boe, de onafhankelijke syndicalist die de staking van 1931 voor de 44-urenweek geleid had en met de uitgave van Le Creuset (1925-1930) en La Voix typographique (1930-1940) een eigen stempel drukte op deze vakbond, bleef de belangen van de typografen behartigen. Guillaume De Geyter – in opvolging van Fransissi – was secretaris van de lithografen; vanaf de jaren 1960 nam Florent ’t Kint deze functie over. De Brusselse vakbond had vanaf de jaren 1950 een 6 à 7000 leden en haalde bij sociale verkiezingen steeds de meerderheid van de stemmen.