797/W.1: www.s-p-a.be
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | Het archief is raadpleegbaar mits de dienstdoende archivaris toestemming geeft. |
|---|---|
| Reference code: | 797/W.1 |
| Level of description: | reeks |
| By: | |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Notes: | Biografie: Na zijn verkiezing als voorzitter van de Socialistische Partij (SP) startte Patrick Janssens een vernieuwingsoperatie. Hij werkte daarvoor nauw samen met oudgedienden én vernieuwers Frank Vandenbroucke, Steve Stevaert en Johan vande Lanotte, vaak samen met hem in één woord als 'de teletubbies' (naar een populaire televisiereeks voor kinderen) omschreven. Hoogtepunt van de inhoudelijke vernieuwingsoperatie was een vormelijke makeover, waarbij de partijnaam in 2001 gewijzigd werd naar Socialistische Partij Anders (sp.a) met als 'baseline' Sociaal Progressief Alternatief. In 2003 werd Janssens burgemeester van Antwerpen en werd hij als partijvoorzitter opgevolgd door Steve Stevaert, die ontslag nam als Vlaams minister. Stevaert zette de vernieuwing en verbreding die door zijn voorganger was ingezet verder, onder meer met een ideologische herbronning (Het Groot Onderhoud). Hij leidde de partij in kartel met het links-liberale Spirit naar een verkiezingsoverwinning, maar nam in 2005 verrassend ontslag om gouverneur van Limburg te worden. Opvolger Johan vande Lanotte mistte echter het charisma van zijn voorganger en nam ontslag na een zware verkiezingsnederlaag in 2007. Op zijn voorstel werd Caroline Gennez de nieuwe partijvoorzitter, maar ook zij slaagt er niet in de negatieve spiraal te keren. Eind november 2008 werd het kartel met de VlaamsProgressieven (Vl.Pro) - opvoger van Spirit - opgezegd. Voortrekker Bert Anciaux probeerde zijn partij te versmelten met de sp.a, maar werd daarin niet gevolgd door zijn partijgenoten. Tegelijk verzette de linkerflank van de sp.a zich tegen de komst van (progressieve) vlaams-nationalisten, zeker nadat op Anciaux' verzoek de baseline van de partij werd gewwijzigd naar Socialisten en Progressieven Anders. De Vlaamse verkiezingen van 2009 werden opnieuw een teleurstelling, maar Gennez slaagde er wel in de partij in de Vlaamse regering te krijgen, zij het dat daarbij zwaargewicht Frank Vandenbroucke werd opgeofferd. Ook bij de federale verkiezingen van 2010 gaat de partij licht achteruit, maar door het grotere verlies van de christen-democraten en de winst van de Waalse socialisten werd de socialistische familie wel de grootste in het federale parlement. In 2011 was de impopulaire Gennez geen kandidaat meer om zichzelf op te volgen en werd Bruno Tobback als haar opvolger verkozen. De nieuwe voorzitter kondigde meteen een linksere koers aan en richt in haar schoot ook de nieuwe coöperatie Samen Sterker op, waarmee ze het doel heeft door groepsaankopen de consumptieprijzen te drukken. Toch slaagde hij er niet in om de partij een duidelijk profiel aan te meten of een nieuw kiespubliek aan te spreken: zowel de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 als de federale en Vlaamse verkiezingen van 2014 werden een ontgoocheling. In 2015 werd hij bij de voorzittersverkiezingen overtuigend verslagen door John Crombez. Deze Oostendse econoom, leerling van Johan vande Lanotte, zette voluit in op het partijvoorzitterschap, maar ook hij slaagde er niet de partij naar een zege te leiden. Integendeel, bij de federale en Vlaamse verkiezingen van 2019 werd een zware nederlaag geleden. De sp.a is inmiddels afgegleden naar de zesde plaats wat betreft vertegenwoordiging in het Vlaams parlement. Sinds 2014 zetelde ze in geen enkele regering meer. Op regionaal niveau loopt de oppositiekuur nog steeds, maar op federaal niveau nam de partij wel deel aan de regering, nadat de bruggen tussen liberale en vlaams-nationalisten waren opgeblazen. Intussen stelde Crombez zich - na enig aarzelen - geen kandidaat meer voor een verlengd mandaat als voorzitter. De jonge Connor Rousseau, directeur communicatie van de partij, werd verrassend zijn opvolger, waarmee hij meteen de jongste partijvoorzitter ooit werd. Hij besloot meteen - in navolging van Patrick Janssens twinitig jaar eerder - tot een vernieuwingsoperatie. Er zijn merkwaardige parallelen: de partij kwam vanuit de oppositie én ondanks een verkiezingsnederlaag in de regering én er werd meteen gekozen voor een naamswijziging. Door de keuze van Vooruit - waarbij het tot een openlijk conflict kwam met het Gentse kunstencentrum met dezelfde naam - probeerde Rousseau hierbij verleden en toekomst te verzoenen: terwijl het enerzijds om een verneiuwing ging, wed anderzijds verwezen naar de Gentse coöperatie die mee aan de basis lag van de eerste socialistische partij in België. |
|---|