394/02: Maandoverzichten van de dagelijkse werking
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar mits toestemming van de dienstdoende archivaris |
|---|---|
| Reference code: | 394/02 |
| Level of description: | bestanddeel |
| By: | |
| Date: | 1997-1997 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1997 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: Het groot aantal medische problemen dat bij het Steunpunt Begeleiders Uitgeprocedeerden aangemeld werd, en de vraag vanuit organisaties en hulpverstrekkers naar een meer toegankelijke gezondheidszorg voor illegale verblijvers, maakte de oprichting van een specifieke organisatie. Daarnaast was er een alarmerend rapport over de bevalling van niet-legale vrouwen in het Sint-Pietershospitaal te Brussel, de schrijnende onderzoeksresultaten vroegen een concrete aanpak. In het voorjaar 1994 werd de Staatssecretaris van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) en tevens ook geneesheer, Vic Anciaux, aangesproken en zo kon een medisch steunpunt in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest opgericht worden. Dankzij de erkenning en subsidiëring door de Vlaamse Gemeenschapscommissie kon het Steunpunt Mensen Zonder Papieren op 1 december in werking treden. Het steunpunt hielp illegalen, uitgeprocedeerden en clandestienen uit het Brusselse Gewest die dringend medische hulp nodig hadden, maar er geen kregen. Het K.B. van 12 december 1996, betreffende de dringende medische hulp aan niet-legale verblijvers vormde een belangrijk element in de verdere structurele uitbouw van deze hulpverlening aan mensen zonder wettig verblijf. Het steunpunt wilde gezondheidszorg toegankelijker maken voor de niet-legale verblijvers in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dankzij het medisch fonds en de uitbouw van een medisch netwerk, kon het Steunpunt concreet tussenkomen, zodat ook ‘mensen zonder papieren’ terecht konden in bestaande gezondheidsstructuren. Anderzijds wilde het Steunpunt ook structureel werken en de gezondheidszorg voor niet-legale verblijvers als basisrecht erkend zien. Om de concrete toegang tot de gezondheidszorg te realiseren werkt het Steunpunt via een dubbel spoor: enerzijds informeren en bemiddelen bij ‘dringende medische hulp’ en anderzijds doorverwijzen van niet-dringende medische hulp naar een medisch netwerk, bestaande uit huisartsen, specialisten, ziekenhuizen, gezondheidscentra en apothekers die een samenwerkingsovereenkomst met het Steunpunt hadden afgesloten, waarin zij zich bereid verklaarden mee te werken voor een minimaal bedrag. Deze diensten en personen vormden een medisch netwerk waarnaar het Steunpunt zieke illegale verblijvers kon doorverwijzen. Indien het Steunpunt besliste om tussen te komen in de medische zorgen, verstrekte het een hulpverleningspas aan de betrokkene. Er werd via een begeleid(ster) gewerkt die mee adviezen, informatie of contacten in de praktijk omzette. Op 1 april 1998 onderging de vzw een eerste naamswijziging, namelijk het Medisch Steunpunt Mensen zonder papieren-Brussel. Een tweede naamswijziging volgde in januari 2005 toen de vzw zich met de individuele hulpverlening en structurele werking niet meer uitsluitend tot vreemdelingen zonder wettig verblijf richtte, maar haar doelgroep uitbreidde tot vreemdelingen met een precair verblijf. Hiermee worden mensen bedoeld die weliswaar over een voorlopig verblijfsdocument beschikken, maar gezien het tijdelijk karakter ervan zich in een kwetsbare en vaak juridisch onduidelijke situatie bevinden. De naam van de vzw wijzigde in 2005 in Medimmigrant. |