411/12: Briefwisseling over tussenkomsten in de Senaat, over conferenties en debatten, de Union Minière en over studiebeurzen
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar mits toestemming van de dienstdoende archivaris |
|---|---|
| Reference code: | 411/12 |
| Level of description: | bestanddeel |
| By: | |
| Date: | 1946-1948 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1946-1948 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: Paul Libois (Diest, 1901-Brussel, 1991) studeerde natuurkunde en wiskunde aan de ULB en werd er assistent. Hij verdiepte zich in de marxistische theorie en reisde in 1929 naar de Sovjetunie, werd lid van de Vrienden van de Sovjetunie en wat later ook van de KPB; hij was één van de eerste intellectuelen die aansloten . Hij was vrijmetselaar en met toelating van de partij mocht hij lid blijven van de loge. Gedurende de stakingen in Henegouwen in 1932 was hij verantwoordelijk voor de uitgave van het partijblad omdat de meerderheid van de partijleiders opgepakt waren; dat leidde tot huiszoekingen en tot beschuldigingen van medewerking aan een communistisch complot. Hij werd snel opgenomen in de partijleiding en was er richtinggevend voor een volgende generatie intellectuelen die in de periode van het volksfront (vanaf 1935) toetraden tot de partij. Hij was ondertussen benoemd tot hoogleraar in de natuurkunde en wiskunde aan de ULB en bleef dit ook in het begin van de bezetting tot de sluiting van de universiteit in 1941. Hij werkte nadien mee aan de clandestiene cursussen en werd één van de leiders van het Onafhankelijkheidsfront in Brussel. In 1942 werd hij opgenomen in het Centraal Comité van de KPB. Na de oorlog was hij vooral begaan met onderwijs en cultuur. Hij werd in 1946 voor het eerst verkozen als senator (in de periode 1946-1949 als provinciaal senator in Waals-Brabant, in 1950 in het arrondissement Nivelles). In de senaat was hij voorzitter van de commissie openbaar onderwijs. Hij ging in de clinch met P.H. Spaak over de levering van uranium aan de VS (1947). Hij was een raadgever van partijvoorzitter Edgard Lalmand en een autoritair leider. Dat bleek bij de behandeling van de affaire Lysenko aan de ULB, waar hij de leiding van de communistische cel had. Hij oefende druk uit op de eminente bioloog en communistisch professor Jean Brachet om publiekelijk het neodarwinisme (de theorie die stelt dat erfelijkheid wordt bepaald door genen en chromosomen en dat de creatie van nieuwe rassen wordt bepaald door mutaties van genen) af te zweren en de onwetenschappelijke theorie van Lysenko te verdedigen (die stelt dat de omgevingsomstandigheden nieuwe rassen kunnen doen ontstaan) . Toen Brachet dat te halfhartig deed werd hij uit de ULB-cel gezet. Brachet ontweek de grote vernedering van een uitsluiting door zelf ontslag te nemen uit de partij. In 1954 werd Libois uit de partijleiding gezet wegens “fractionisme”, maar hij bleef nog lange tijd bekend als de communistische professor van de ULB. Voorts speelde hij geen rol meer in de partij. Hij stierf in 1991. |