418/25: Briefwisseling met Coop-Deposito's en Fidu-Coop
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar mits toestemming van de dienstdoende archivaris |
|---|---|
| Reference code: | 418/25 |
| Level of description: | bestanddeel |
| By: | |
| Date: | 1951-1961 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1951-1961 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: De samenwerkende maatschappij Het Beste Boek is één van de vele maatschappijen die werken in naam van de Centrale voor Arbeidersopvoeding (CAO), in 1911 opgericht door de toenmalige Belgische Werkliedenpartij (BWP) met de bedoeling een rechtstreekse inspanning te doen op het gebeid van volksopvoeding en cultuurbevordering. Naast afdelingen voor voordrachten en lezen, kadervorming en vrijetijdsbesteding werd binnen het CAO reeds eerder ruimte gemaakt voor een afdeling die de socialistische bibliotheken diende te overkoepelen. Deze bibliotheekdienst had uiteraard als taak het verdedigen van de belangen van de aangesloten bibliotheken door middel van de ondersteuning van hun materiële en administratieve opdrachten, het verlenen van voorlichting op het vlak van de boekenkeuze, het inrichten van opleidingen voor bibliothecarissen e.d. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de idee om een centrale aankoopdienst voor boeken in te richten steeds meer op de voorgrond. Op deze manier zouden aangesloten bibliotheken tegen voordelige voorwaarden hun boeken aan kunnen kopen. Omdat echter rekening diende te worden gehouden met de bestaande wetgeving op het vlak van de boekenverkoop (er mocht door uitgevers en importeurs enkel geleverd worden aan leden van hun beroepsvereniging) diende de bibliotheekdienst “verzelfstandigd” te worden. In 1951 zag Het Beste Boek – niet toevallig onder de vorm van een coöperatie – het levenslicht, waarbij bibliotheken zich konden aansluiten door middel van het onderschrijven van één of meer aandelen van 100 Belgische frank. Deze vorm liet meteen ook toe ristorno aan de leden uit te keren op basis van hun gedane aankopen, hoewel de beroepsvereniging eigenlijk voorschreef dat boekhandelaren geen andere voordelen aan hun klanten mochten toekennen dan door het reglement voorzien. Bij de oprichting van de maatschappij ging men ervan uit dat – gezien er geen commerciële doeleinden waren – een overdrachtstaks van 0,1% van toepassing was. Gezien haar klanten – de bibliotheken – evenmin commerciële doeleinden hebben – werd besloten de kosten voor deze takszegel op rekening van de maatschappij te nemen. Begin jaren zestig bleek echter dat een taks van 5 of 6% diende betaald te worden, een bedrag dat onmogelijk van de bibliotheken kon teruggevorderd worden. De jonge maatschappij was dan ook meteen ten dode opgeschreven. In 1961 werd nog een overeenkomst gesloten met sm Ontwikkeling waarbij deze de levering aan de bibliotheken overnam. Gevolg was evenwel dat de socialistische bibliotheekorganisatie, die bijzonder chaotisch en onduidelijk was gestructureerd met Leo Magits, secretaris van het CAO en zaakvoerder van Het Beste Boek als de spin in het netwerk, helemaal ineen stortte. In februari 1966 werd dan ook een einde gemaakt aan het bestaan van de zwaar verlieslatende maatschappij en de vereffening (die een jaar voordien was ingezet) afgerond. |