625/10.08: Archief van Cesar De Paepe
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar |
|---|---|
| Reference code: | 625/10.08 |
| Level of description: | reeks |
| By: | , |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Notes: | Biografie: Jean Joseph Camille Hansen wordt geboren op 26 mei 1871 te Bilzen. Zijn vader weigert hem te erkennen. Zijn moeder Catharina Trien Hansen huwt in 1881 August Huysmans. Camille Huysmans volgt les aan de lagere gemeenteschool in Bilzen, waar hij in volle schoolstrijd op een bepaald moment enige leerling van zijn klas is. Hij volgt zijn humaniora in Tongeren en studeert van 1887 tot 1891 Germaanse talen aan de École Normale des Humanités in Luik. Van 1893 tot 1897 geeft hij les, eerst te Ieper en vervolgens in de Brusselse randgemeente Elsene. In 1897 treedt hij in Brussel in het huwelijk met Martha Espagne. Ze krijgen drie kinderen; Marthe, Paul en Sara. Na het overlijden van zijn eerste echtgenote in 1955, trouwt hij in 1957 met Ida Smissen. In 1896 treedt Huysmans toe tot de Belgische Werkliedenpartij. Vanwege zijn engagement in de socialistische beweging wordt hem een vaste benoeming als leraar geweigerd, waarop hij als journalist aan de slag gaat. Na de verkiezingen in 1908 belandt hij in de Brusselse gemeenteraad en is zijn politieke carrière gelanceerd. Enkele jaren later, in 1910, wordt hij ook lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In 1921 ruilt Huysmans Brussel in voor Antwerpen, de stad waar hij de rest van zijn leven zal blijven. Ook hier zetelt hij in de gemeenteraad. Hij wordt achtereenvolgens schepen van Onderwijs (1921-1925) en schepen van Stadseigendommen (1932) om het uiteindelijk tot burgemeester van de Scheldestad te schoppen. Dit laatste ambt bekleedt hij onafgebroken van 1933 tot 1947, weliswaar met een onderbreking tijdens de Tweede Wereldoorlog, wanneer hij zich in Londen bevindt. Huysmans zetelt onafgebroken in de Kamer van Volksvertegenwoordigers tot 1965, wat hem een van de langst zetelende parlementairen uit de Belgische geschiedenis maakt. Tot tweemaal toe neemt hij ook het voorzitterschap van de Kamer voor zijn rekening (1936-1939 en 1954-1958). Eveneens tot tweemaal toe wordt hij minister van Onderwijs (1925-1927 en 1947-1949) waarnaast hij ook de functie van Eerste Minister op zijn palmares kan schrijven (1946-1947). Bij de parlementsverkiezingen van 1965 wordt hij door de BSP als kandidaat aan de kant geschoven omwille van zijn hoge leeftijd. Hierop richt Huysmans zijn eigen Socialistische Beweging Vlaanderen op. Ondanks een groot aantal voorkeursstemmen raakt hij echter niet herkozen als volksvertegenwoordiger. Niet alleen in de Belgische politiek speelt Huysmans een belangrijke rol. Ook op het internationale toneel is hij een bekend figuur. Van 1905 tot 1922 is hij secretaris van het Internationaal Socialistisch Bureau. Het is mede op zijn initiatief dat gedurende de Eerste Wereldoorlog gepoogd wordt een vredesconferentie te organiseren in Stockholm. Bedoeling is met socialisten uit alle oorlogvoerende en neutrale landen het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog te bereiken. Dat draait echter op een jammerlijke mislukking uit. Ook later blijft Huysmans actief in de internationale socialistische beweging. Van 1940 tot 1945 is hij opnieuw secretaris en voorzitter van de Labour and Socialist International/ Internationale Ouvrière Socialiste. En na de heroprichting van de Socialistische Internationale in 1951 speelt hij weerom een actieve rol, onder meer als rapporteur van de Triëste-commissie. Huysmans overlijdt te Antwerpen op 25 februari 1968.César De Paepe studeerde aan het Sint-Michielscollege te Brussel en behaalde aan de Université Libre de Bruxelles (ULB) zijn kandidaatsdiploma rechten. Toen zijn vader in 1860 overleed, moest hij als typograaf aan de slag om zijn familie te kunnen onderhouden. Tussen 1865 en 1892 hervatte hij zijn studies en koos voor de opleiding geneeskunde aan de ULB. Hij zette zich als arts voornamelijk in voor het gewone volk en gaf de armsten onder hen gratis verzorging en/of geneesmiddelen. Hoewel hij een zeer gewaardeerd arts was, bleef de lokroep van de politieke wereld steeds weerklinken en engageerde hij zich voor de Vlaamse arbeider. Vanaf zijn tienerjaren was César De Paepe al nauw betrokken bij de eerste democratische en vrijzinnige bewegingen zoals Vlamingen Vooruit (*) en Solidaires. Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw speelde hij een steeds grotere rol in de opkomende socialistische beweging. Hij trachtte namelijk het collectivisme te verzoenen met de theorieën van Pierre-Joseph Proudhon, een Frans theoreticus van het socialisme die het collectivisme afkeurde. In 1863 verklaarde hij zich openlijk anarchist en werd hij een centrale figuur in de congressen van de Internationale. Daarna evolueerde hij steeds meer naar de standpunten van Marx en geraakte een tijd geïsoleerd. In 1874 gooide De Paepe het over een andere boeg en koos hij voor een politiek actief socialisme. Hij stichtte de Brabantse Socialistische Partij, die zou opgaan in de Belgische Werkliedenpartij en zette zich in voor onder andere de vernederlandsing van de rechtspraak, de verplichte tweetaligheid van openbare diensten en van publicaties van bestuurlijke en staatkundige aard en de vernederlandsing van het middelbaar en hoger onderwijs in Vlaanderen. Om zijn eigenlijke doelstelling, met name een solidariteitspact tussen marxisten en anarchisten tot stand te brengen, te bereiken, richtte hij in 1879 de Parti socialiste belge op. Maar ook deze partij liep vast en pas in 1885, met de oprichting van de Belgische Werkliedenpartij, zou de eenheid worden verwezenlijkt. Het nieuwe streefdoel van De Paepe was voortaan het bekomen van het algemeen stemrecht. César De Paepe stierf echter in 1890, drie jaar voor de invoering van het algemeen stemrecht, aan de gevolgen van tuberculose. (*) Vlamingen Vooruit was een vereniging die in 1858 werd gesticht en streefde naar een samenwerking tussen flaminganten en jonge, progressieve liberalen met democratische aspiraties. |
|---|