067/023: Dossier bestaande uit artikels geschreven door Gust Wallaert met kladnotities.
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | raadpleegbaar |
|---|---|
| Reference code: | 067/023 |
| Level of description: | bestanddeel |
| By: | |
| Date: | 1973-1974 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1973-1974 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: Gust Wallaert (°1908) werd in Gent in de schaduw van de “kleine Lys” in een textielarbeidersgezin geboren. Zijn vader werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers gedeporteerd en overleed in 1917. Als oorlogswees kon hij van 1923 tot 1926 aan de Arbeidershogeschool te Charleroi beroepsonderwijs als automecanicien volgen. Terug in Gent militeerde hij actief in de Gentse socialistische beweging : als bestuurslid van de wijkclub Heirnis werkte hij mee aan de propaganda voor het Plan van de Arbeid. In 1936 werd hij secretaris van de wijkclub Jozef De Graeve aan de Brugsepoort; twee jaar later werd hij naast Emiel Vergeylen adjunct-secretaris van Gentse afdeling van de Belgische Werkliedenpartij (BWP) waar hij onder meer in de uitbouw van het Komitee voor Arbeidersopvoeding een belangrijke rol speelde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij mee met de socialistische verzetsbeweging. Bij de Bevrijding aanvaarde hij de opdracht om secretaris van de Gentse Metaalbewerkers te worden. Als gevolg van de herstructurering binnen de metaalvakbond werd hij in 1945 secretaris van de Provinciale Metaalbewerkersbond - Vlaanderen; op twee korte periodes op het nationaal secretariaat van de Centrale der Metaalbewerkers van België (CMB) en het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV) na, zou hij die functie tot in 1964 vervullen. In de staking van 1960-1961 tegen de Eenheidswet van de regering-Eyskens speelden de metaalbewerkers, met hun Luikse bastion onder leiding van André Renard, een zeer gewichtige rol. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meningsverschillen binnen het ABVV over de te volgen tactiek tot felle inspanningen binnen de Centrale der Metaalbewerkers leidden. Een sterke Waalse federalistische stroming kristalliseerde zich in de Mouvement Populaire Wallon (MPW) en stelde de eenheidsstructuur van de vakbeweging in vraag. Het is belangrijk op te merken dat het hier geen louter Vlaams-Waalse tegenstellingen betrof: ook de verschillende Waalse gewesten bleken verre van eensgezind te zijn. Het was in deze context dat op Gust Wallaert, die midden deze polarisatie een onafhankelijke positie was blijven innemen. Zijn eerste taak zou erin bestaan om ondanks de soms hoog oplaaiende tegenstellingen een aanvaardbare middenweg te vinden die zowel de eenheid als de stootkracht van de vakbeweging zou bevorderen. Hierin zou zijn vertrouwdheid met de Waalse arbeidersbeweging een positieve factor vormen. Tijdens zijn 12-jarig mandaat op de centrale zetel ijverde Wallaert fel voor de totstandkoming van een efficiënt organisatorisch kader. Het is echter vooral door zijn aandacht voor de vorming dat hij een zeer persoonlijke vorming leverde. De daadwerkelijke uitbouw van het CMB-vormingscentrum te Melreux, de uitgave van CMB-Inform en vooral van de brochurereeks ‘Studies’ zijn belangrijke verwezenlijkingen in die periode. De hier behandelde thema’s maken een duidelijke bekommernis zichtbaar om de militantenvorming verder te laten reiken dan de onmiddellijke bedrijfsproblematiek. Niet alleen het globaal sociaal-economisch kader komt aan bod, ook het Socialisme als streefdoel wordt er in zijn ideologische en ethische fundamenten gesitueerd. Het toekomstgericht karakter van de vorming blijkt verder uit de behandeling van niet-rationele thema’s als automatie (1968), studentencontestatie (1969), jonge arbeiders in de hedendaagse maatschappij (1969). Het belang van deze herbronning zou later onder meer blijken wanneer in het kader van het Ideologisch Congres van de BSP weerstand moest geboden worden aan een strekking die de evolutie van het socialisme naar een medebeherende sociaal-democratie bepleitte. In 1973 bereikte Gust Wallaert de pensioengerechtigde leeftijd en trok zich als algemeen secretaris uit de CMB terug. Van 1974 tot 1977 aanvaardde hij de ondankbare opdracht om als afgevaardigd-beheerder van sm Het Licht te fungeren op het ogenblik dat de technische en financiële omstandigheden een delicate saneringsoperatie noodzakelijk maakten. De politieke loopbaan van Gust Wallaert blijft in de schaduw staan van zijn syndicale activiteiten, ook al was hij na de Bevrijding ongeveer 30 jaar gemeenteraadslid te Gent. Als Schepen van Huisvesting (1954-1958) nam hij talrijke initiatieven om ongezonde woongebieden te saneren; hij bleef daarna nog lange tijd actief in de sector van de sociale woningbouw. |