406/17: Documentatie omtrent abortus in de pers
Saved in:
| Raadpleegbaarheid: | enkel raadpleegbaar mits toestemming van de archiefvormer of diens gemandateerde en na voorlegging van een gefundeerde aanvraag |
|---|---|
| Reference code: | 406/17 |
| Level of description: | bestanddeel |
| By: | |
| Date: | 1982-1982 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Date: | 1982 |
|---|---|
| Physical description: | [1 omslag] |
| Notes: | Biografie: Dokter Rein Bellens (° 1950) is sinds 1978 als arts en als activiste bijzonder intens betrokken bij de abortushulpverlening. Rein Bellens studeerde geneeskunde aan de universiteit van Gent. Ze werkte twee jaar (1976-1978) in Portugal, waar ze geconfronteerd werd met de kwalijke gevolgen van clandestien uitgevoerde abortussen. Na haar terugkeer naar Vlaanderen, anno 1978, was ze werkzaam in het Centrum voor Seksuele Voorlichting in Gent. Ook daar kreeg ze te maken met schrijnende situaties bij ongewenste zwangerschap en met het zogenaamde ‘abortustoerisme’ naar Nederland. Op dat ogenblik was abortushulpverlening in België nog illegaal, in Nederland niet. De toestand van onwettelijkheid belette niet dat in 1980 – onder impuls van de Gentse Dolle Mina’s - een abortuscentrum werd opgericht, met name het Kollektief Antikonceptie. Eén van de medestichters was Rein Bellens. Samen met dokter Frans van Acoleyen volgde ze in Nederland een opleiding tot abortusarts. Van 1980 tot 1990 werkte een gemotiveerd team van artsen, verpleegsters, psychologen, … in de illegaliteit. Dat had juridische gevolgen. In 1983 vond in het Gentse abortuscentrum een huiszoeking plaats. Het medisch materiaal en de boekhouding werden in beslag genomen. De zaak leidde tot een monsterproces met 60 beklaagden. Het geding zou jarenlang aanslepen en uiteindelijk resulteren in een vrijspraak voor het Hof van Beroep in Antwerpen in 1992. Het abortuscentrum kreeg ook af te rekenen met de ultraconservatieve katholieke actiegroep Pro Vita die herhaaldelijk voor de deur kwam postvatten in een poging om de hulpverlening te verhinderen. Al deze ervaringen werden door Rein Bellens opgetekend in ‘Omtrent abortus. Dagboek van een dokter’, uitgegeven in 1985 bij Epo onder de schuilnaam Jo Philippe. Intussen werd de strijd voor de legalisering van abortus op het politieke toneel gevoerd. Op 3 april 1990 – na de fameuze ‘minikoningskwestie’ rond Boudewijn – kreeg abortus in België eindelijk een wettelijk karakter. Enkele maanden later werd de Evaluatiecommissie opgericht, die om de twee jaar aan het parlement een verslag moet uitbrengen. Een financiële regeling voor de abortuscentra liet nog twaalf jaar op zich wachten. Pas in 2002 was de wettelijke financiering een feit. |