mb000005: Interview met Seyfettin over grondwerken en migratie

Interview met Seyfettin voor de voorbereiding van de documentaire 'De Grondleggers'. Seyfettin woont in België sinds 1974. Hij is naar hier gekomen als illegale gastarbeider en heeft na korte tijd zijn verblijfsdocumenten gekregen. Een jaar later heeft hij ook zijn vrouw en kinderen laten...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Reference code:mb000005
By: Tüfekçi, Necmi (Interviewer), Incik, Seyfettin (geïnterviewde)
Type: mondelinge bron
Date:2011-2011
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Interview met Seyfettin voor de voorbereiding van de documentaire 'De Grondleggers'. Seyfettin woont in België sinds 1974. Hij is naar hier gekomen als illegale gastarbeider en heeft na korte tijd zijn verblijfsdocumenten gekregen. Een jaar later heeft hij ook zijn vrouw en kinderen laten overkomen. Hij vertelt in detail over de werk- en leefomstandigheden van de gastarbeiders in de jaren '70 en '80. Eerst heeft hij een werkgever gevonden in Gent, daarna is hij begonnen in de kabelwerken in Lokeren waar hij twee keer zo veel verdiende als in een fabriek. Het niet kennen van de taal zorgde in het begin voor problemen, ook op het werk. Soms werd hij niet betaald voor de gepresteerde overuren, maar omdat hij de taal niet kende, kon hij niets zeggen. Hij gaat zeer licht over zijn twee werkongevallen. Bij het eerste werkongeval was hij aangereden door een auto. Hoewel hij zwaargewond was, bracht zijn baas hem niet naar het ziekenhuis. Toen hij Seyfettin 's avonds meenam naar het bureau, werd de vader van de baas boos en bracht hem direct naar het ziekenhuis. Hij heeft toen een aantal weken in het ziekenhuis gelegen. Hij hield blijvende letsels over aan dat ongeval. Bij het tweede ongeval liet zijn baas een riooldeksel op zijn hand vallen en liep erna weg. Een dokter die aan de overkant van de straat woonde, nam hem mee naar zijn praktijk voor verzorging. Nog voor zijn hand volledig genezen was, ging hij terug werken uit angst om zijn job te verliezen. Seyfettin beschrijft de moeilijke leefomstandigheden waarin hij en zijn gezin leefden in de jaren '70. Nu heeft hij het goed. Hij vertelt trots dat al zijn kinderen gestudeerd hebben en nu een goede job hebben. Als hij terugkijkt is hij tevreden van in België te leven. Twintig jaar na zijn werkongeval is hij invalide geworden en een aantal jaar daarna is hij op pensioen gegaan. Nu vult hij zijn dagen door naar de moskee te gaan en af en toe samen met zijn vrouw op bezoek bij vrienden te gaan. Over het algemeen kijkt hij tevreden terug op zijn leven.
Physical description:interview: duur: 40.9 minuten
digitaal bestand (.mov)