“…Opschrift achteraan: Schafttijd voor de "mannen van de gas." Zoo'n slokje surrogaat-koffie is ook nog zoo slecht niet. Fotodienst "Volk en staat." …”

“…(uit martin esslin). horst mentzel. werd geboren op 14 mei 1939. kreeg een opleiding als akteur en regisseur bij hans kroneck en walter woitascheck. studeerde ook aan de eerste duitse televisieschool: de fernsehschule des süddeutschen rundfunks stuttgart. is werkzaam als regisseur, dramaturg en akteur en had gedurende drie jaar de leiding van een eigen gezelschap. recente ensceneringen in het fränkisches landestheater, theater am niederrhein, komödie kassel en… kelderteater arca te gent. monteerde in nederland: "de nonnen" van eaghor kostetzky, "de dubbelganger" van friedrich dürrenmatt, en "de bruiloft" van elias canetti. in voorbereiding: "de nacht van de moordenaars" van josé triana, "oom wanja" van anton tschechow, "de filantroop" van christopher hampton, "de rechtvaardigen" van albert camus e.a. het leven is teater - dat zijn wij - wij leven allemaal alsof we leefden. voor mij is "de architect en de keizer van assyrië" van fernando arrabal best te vergelijken met faust II van johan wolfgang von goethe. een tragikomedie vol bruisend leven en sprankelende humor: het leven zelf (ons leven, ons maatschappelijk leven) kan in zo'n korte tijdspanne niet beter getoond worden. ik heb ontzag voor deze geniale schrijver, die zonder vulgair te worden (de realiteit is nochtans meestal vulgair) het leven blootlegt langs het teater. ik ben het arcateater zeer erkentelijk voor deze regie-opdracht. ik dank de auteurs, de dekorontwerper, alle medewerkers en in het bijzonder louis de meester voor het intensieve werk tijdens de ietwat korte repetitietijd. de kleine speelruimte was ons grootste probleem; wij hopen echter de goede oplossing te hebben gevonden. trefwoorden van het stuk waarover men eigenlijk een dik boek zou moeten volschrijven: de architect, een mens die voor zichzelf leeft, dus god of zeer goed op god gelijkend, ontmoet een mens die voor alles wat de maatschappij kreëert (gemanipuleerd door de staat, de kerk, de rechtspraak of een gelijkaardig machtsapparaat) een surrogaat nodig heeft. zonder dit alles zou de keizer de onmenselijke dood der eenzaamheid sterven. voor hem is de architect tegelijkertijd surrogaat, onderdaan, moeder, minnares, echtgenote, god, christus en de overheid. hij is het middel om zijn machtswellust te stillen en zijn dagdromen (zijn onderbewust droomdenken) waar te maken. de formeel-religieus opgegroeide keizer dwingt zichzelf boete te doen voor een daad (de moord op zijn moeder) en probeert terzelfdertijd zijn verrijzenis te waarborgen door de architect te vragen hem op te eten: hierdoor zullen zijn gedachten en daden in de architect verder leven. deze fascinerende tragikomedie is het leven zelf, dat uit de konstellatie van de europese beschaving ontspringt. er is niets, of bijna niets, dat in dit stuk over de grote "grootse verwezenlijkingen" van onze "zogenaamde kultuur" niet behandeld wordt, het leven gaf, ons aller leven, chaotisch, ritueel, fantastisch-geordend, vertwijfeld en overweldigend gelukkig. ik hoop dat dit stuk het publiek evenveel plezier en gelegenheid tot nadenken zal geven als het mij voor en tijdens de repetities heeft gegeven. horst mentzel.…”