306.00020: Briefwisseling met de Commission française de la Culture over de werkgroep migranten: vorming en sociaal-culturele actie
Saved in:
| Reference code: | 306.00020 |
|---|---|
| Level of description: | stuk |
| By: | |
| Date: | 1974-1978 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Reserveren
| Date: | 1974-1978 |
|---|---|
| Physical description: | 1 omslag |
| Notes: | Archiefgeschiedenis: Het archief van SEE werd geschonken door Michel Veys, samen met het archief van het Agence de Presse Libération en enkele kleinere archieven. Het bevat de verslagen van de werking van SEE en van besprekingen met partijen, ministers, rectoren en organisaties. Daardoor is het een zeer belangrijke bron voor de studie van de antiracistische en derde wereldbeweging in de jaren 1970. *********** Biografie: In 1970 werden door minister van Justitie Alfons Vranckx maatregelen genomen om de komst van buitenlandse studenten naar de Belgische universiteiten te bemoeilijken. Voortaan moesten die studenten aan enkele voorwaarden voldoen om ingeschreven te worden : een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen, een studiebeurs van hun geboorteland krijgen ofwel het bewijs kunnen leveren dat men over voldoende financiële middelen beschikte. In studentenmilieus stuitten deze maatregelen op veel verzet omdat deze administratieve maatregelen de opleiding van minder kapitaalkrachtige of dissidente buitenlandse studenten onmogelijk maakte. Nog datzelfde jaar, op 15 december 1970, werd Solidarité Etudiants Etrangers opgericht om de verdediging van buitenlandse studenten te organiseren; de eerste voorzitter was Pierre Galand die toen al enkele jaren bij Oxfam werkte. In diezelfde decembermaand werd een hongerstaking gehouden aan de universiteiten. Minister Vranckx zag af van de vereiste om een bewijs van goed gedrag voor te leggen, maar bleef vasthouden aan de andere voorwaarden. Daarom startte SEE met een garantiefonds : aan Belgen werd gevraagd om zich garant te stellen voor de financiële onafhankelijkheid van minder begoede buitenlandse studenten. SEE zelf beweert in de eerste vier jaar een duizendtal studenten geholpen te hebben; slechts in zeven gevallen moest er inderdaad financieel gesteund worden. Daarnaast startte SEE ook met een sociaal hulpfonds en juridische steun vanuit een advocatencollectief. Er werden afdelingen opgericht in Tournai, Mons, Liège, Namur, Antwerpen, Brussel, Gembloux en Louvain-la-Neuve. Het studentenprotest deinde uit naar de publieke opinie, en vanuit die positie werd de bescherming van de rechten van alle vreemdelingen geëist, en dit in het kader van een wettelijk statuut voor de vreemdeling. Een ontwerp van statuut werd voorbereid door de Commissie Rolin, het diende - in sterk gewijzigde vorm – als basis voor het wetsvoorstel Vanderpoorten. SEE volgde de problematiek op als lid van een Front voor een Rechtvaardig Vreemdelingenstatuut. In december 1980 werd uiteindelijk het wetsvoorstel Moureaux goedgekeurd. SEE reageerde opnieuw met acties toen de Vreemdelingenpolitie strenger optrad en toen de ministers van Onderwijs De Croo en Humblet in 1976, en Marc Eyskens in 1980, de toegang voor vreemde studenten verder beperkten. SEE organiseerde ook enkele colloquia en werkte mee aan onthaalcomités, adviesraden en antiracistische organisaties zoals MRAX, Objectief 82, de Liga voor de rechten van de Mens.. . In de loop van de jaren 1980 doofde de werking van SEE langzaam uit. |